Mensen die de wereld willen redden, bedoelen eigenlijk iets anders. De wereld is namelijk niet te redden. Als je de aarde bekijkt als bol met een kern van vloeibaar ijzer, hoef je je nergens druk over te maken, want die blijft wel ronddraaien de komende honderdduizend jaar en zover hoeven we toch niet vooruit te kijken. Zoom je iets verder in dan zie je dat deze bol bedekt is met een uiterst dun schilletje van gesteente, zand, aarde, water en door mensen gemaakte materialen, zoals asfalt en beton. Daar bovenop is een laagje met leven: planten, dieren, schimmels en mensen. Een werkelijk kwetsbaar onderdeel van onze planeet.
Wat je wel zou kunnen redden is een bepaalde plant- of diersoort, wanneer die dreigt uit te sterven. Maar dat is een enorme opgave. Als mens kun je eigenlijk heel weinig, zeker in je eentje. Het is daarom een illusie om de wereld te redden en je pogingen zullen tot frustratie leiden.
Waar je wel invloed hebt is de schade die voortdurend aan de aarde wordt toegebracht. De moderne consument is een ramp voor de planeet. Elke dag veroorzaakt hij schade en verkleint daarmee de kans op een leefbare toekomst voor zijn kinderen en kleinkinderen. En tot overmaat van ramp vindt hij dit volstrekt normaal. De moderne leefstijl wordt niet kritisch bezien en al helemaal niet betwist. Het is een vanzelfsprekendheid, een recht van de consument. Hij laat zich in zijn consumptiegedrag door niets tegenhouden. Zijn enige begrenzingen zijn de financiële mogelijkheden die zijn inkomen of pensioen bieden.
De moderne consument laat zich ook niets gezeggen. Persoonlijke vrijheid is de norm en een ander moet zich niet met zijn leefstijl bemoeien. Ook de overheid dient zijn gedrag en keuzes te respecteren en zo weinig mogelijk in te perken. De consument wordt meer en meer gezien als klant, die klantvriendelijkheid mag verwachten van bedrijven, overheden en zorginstellingen.
De identiteit van de moderne consument is mede gevormd onder invloed van een halve eeuw commercie en marketing. Er heeft zich een ingrijpende verandering voorgedaan. Vroeger was de mens burger, met rechten, plichten en verantwoordelijkheid. Dat aspect is ondergesneeuwd en vervangen door infantiliteit: een streven om eeuwig jong te blijven, jeugdig, zorgeloos, zonder verantwoordelijkheid. Alleen gericht op het hier en nu en het eigen belang.
In mijn onderzoek heb ik deze identiteit beschreven en laat ik zien welke gevolgen dat heeft voor het leven op onze planeet. Er is gelukkig een uitweg. We kunnen ons gaan identificeren als wereldburger en op een planeetvriendelijke manier gaan leven.
Geef een reactie